سخنان خصمانه مانع مرگ کودکان پناهنده در کانال نمی شود | مهاجرت و پناهندگی

پس از مرگ آلن کردی ، کودک نوپای سوری که در ساحل ترکیه شسته شده است ، رهبران جهانی قول ها و تعهدات زیادی برای افزایش واکنش در برابر بحران مهاجران دادند. اما امروز ، پنج سال بعد ، ما با فاجعه ای یکسان روبرو هستیم و بسیار نزدیکتر به آستانه انگلستان ، این سوال را ایجاد می کند: آیا مرگ کردی چیزی را تغییر داد؟

هنگام واژگونی قایقی که در آن مسافرت داشتند ، یک کودک پنج ساله و یک هشت ساله پس از سقوط به کانال ، جان خود را از دست دادند. این بدترین فاجعه در نوع خود در کانال است.

پذیرفتن چنین خطری با جان خود یا فرزندان ، فراتر از تصور اکثر مردم خواهد بود. شرایط روز سه شنبه به ویژه برای عبور و مرور بسیار ضعیف بود ، همراه با باران و وزش باد شدید - بیشتر تلاش ها در روزهای آرام و صاف انجام می شود.

دلایلی که مردم چنین سفر خطرناکی را به خطر می اندازند بی شمار است. آنها اغلب در كشورهای خود از شكنجه یا مرگ فرار می كنند. علی رغم کمک بسیاری از خیریه ها ، با حمله مکرر به اردوگاه های مهاجران ، و دسترسی ضعیف به مراقبت های بهداشتی ، مواد اولیه و کمک حقوقی ، شرایط در شمال فرانسه بد و بدتر است. مهاجران و پناهندگان اغلب در حال دویدن هستند به سمت راحتی خانواده ، به امید دیدار مجدد با عزیزان در انگلیس.

گروه های بشردوستانه و برخی از بزرگترین ستارگان فرهنگی انگلیس در این عقیده که افراد بنا به دلایل بسیار زیادی مایل به سفر به انگلیس هستند ، متحد هستند. آنها می گویند بسیار مهم است كه دولت انگلیس راه های ایمن و قانونی برای مسافرت به انگلیس برای درخواست پناهندگی فراهم كند ، زیرا مهاجران تا زمانی كه در خاک انگلیس نباشند نمی توانند ادعا كنند.

مسیرهای ایمن و قانونی کمی وجود دارد. گروه های پناهندگان می گویند قوانین اجتماع خانواده که تحت حمایت قوانین اتحادیه اروپا است و به عنوان مقررات دوبلین III شناخته می شود ، موثرترین قانون است. اما وقتی دوره انتقال در 31 دسامبر به پایان برسد ، انگلیس دیگر این مسیر را ارائه نمی دهد و اتحادیه اروپا گزینه های پیشنهادی انگلیس را "به دلیل" چندان عملیاتی "رد کرده است.

هفته گذشته ، دولت اصلاحات لردها در لایحه مهاجرت خود را که موجب تضمین ادامه مقررات دوبلین می شود ، رد کرد. "راههای امن و قانونی" دیگری توسط گروههای بشردوستانه و کارشناسان مهاجرت پیشنهاد شده است ، که هیچ یک از آنها توسط دولت انگلستان استفاده نمی شود.

در سال 2016 ، دولت اصلاحیه لایحه مهاجرت را که توسط همتای کارگر و پناهنده کودک سابق آلف دوبس پیشنهاد شده و وزارت کشور را ملزم به پذیرش تعداد نامشخصی از کودکان پناهنده بی همراه از اروپا برای اسکان مجدد در انگلستان می کند ، پذیرفت. دولت این طرح را بر روی 480 کودک قرار داد ، اگرچه هیچ شرط قانونی برای انجام این کار وجود نداشت و با برآورده شدن محدودیت ها ، این طرح در واقع پایان یافته است.

در اکتبر سال گذشته ، وزیر مهاجرت یونان ، میکالیس کریسوچوئیدیس ، از کشورهای دیگر اتحادیه اروپا خواست تا کمک کنند. وی می خواست کشورها برخی از 4000 کودک بی سرپرست را که در جزایر یونان به سر می برند ، پذیرا شوند. در نهایت کمیسیون اروپا طرحی را برای انتقال کودکان به خارج از جزایر یونان پاسخ داد و بودجه آن را تأمین کرد. تاکنون بیش از 10 کشور ، از جمله نروژ و سوئیس ، که در اتحادیه اروپا نیستند ، شرکت کرده اند.

اما انگلیس حاضر به کمک نیست. در عوض ، وزرا رویکرد سختگیرانه ای را اتخاذ کرده و قول داده اند که گذرگاه را "غیرقابل زنده" کنند. دولت انگلستان "یک فرمانده تهدید کانال مخفی" را برای مقابله با قاچاق افراد منصوب کرده است و در حال تحقیق در مورد روش های جلوگیری از دسترسی فیزیکی پناهجویان برای عبور از کانال است.

وزرا و مقامات در مورد استفاده از تور برای از کار انداختن موتورهای قایق ، قفل کردن مهاجران بر روی سکوهای نفتی ، فرستادن آنها بیش از 5000 مایل به جزیره معراج در جنوب اقیانوس اطلس و استفاده از توپ آبی برای ایجاد امواج برای عقب راندن کشتی ها استفاده کرده اند.

این امر در پس زمینه ای از سخنان خصمانه روزافزون دولت از سوی پناهجویان و کسانی که مایلند به آنها کمک کنند ، است. وزیر داخله ، پریتی پاتل ، سیستم پناهندگی را "اساساً شکسته" خوانده و قول داده است که قوانین جدیدی را برای رد پناهندگی به کسانی که از مسیرهای غیرقانونی برای ورود به انگلیس استفاده می کنند ، داده است.

همه اینها باعث ایجاد نگرانی در بین سازمانهای بشردوستانه شده است ، که شک ندارند مهاجران فرار از شرایط وخیم همچنان برای رسیدن به انگلیس ریسک کنند.