سیاسی اخیراً مقاله ای در مورد رئیس سابق بانک فدرال رزرو کانزاس سیتی توماس هونیگ منتشر کرده است. مردی که در بانفوذترین کمیته سیاسی فدرال رزرو کرسی داشت، جایی که یکی از طولانی ترین رای های "نه" را در تاریخ بانک به صندوق انداخت. در زیر گزیده ای آمده است:
بین سال های 2008 تا 2014، فدرال رزرو بیش از 3.5 تریلیون دلار اسکناس جدید چاپ کرد. اگر بخواهیم آن را در چشم انداز قرار دهیم، این تقریباً سه برابر مقدار پولی است که فدرال رزرو در 95 سال اول وجود خود ایجاد کرده است. افزایش عرضه پول طی سه قرن در چند سال کوتاه انباشته شده است. پول به رگ های سیستم مالی سرازیر می شود و تقاضا برای دارایی هایی مانند سهام، بدهی شرکت ها و اوراق قرضه املاک تجاری را تحریک می کند و قیمت های بازار را افزایش می دهد. هونیگ تنها رهبر فدرال رزرو بود که از سال 2010 به طور مداوم علیه این روند رای داد. او با این کار مخالفت کرد. با رئیس قدرتمند فدرال رزرو در آن زمان، بن برنانکه، که به طور گسترده به عنوان قهرمان برنامه های نجات بلندپروازانه ای که طراحی و نظارت کرده بود، مخالفت می کند.
هونیگ نبرد خود را باخت. در سال 2010، آرای FOMC معمولاً 11 در برابر یک بود و هونیگ یکی بود. او در اواخر سال 2011 از فدرال رزرو بازنشسته شد و سپس شهرت خود را در اطراف هونیگ به عنوان مردی که اشتباه کرد، تثبیت کرد. از او به عنوان یک پیامبر هوس باز عهد عتیق یاد می شود که دائماً و به اشتباه درباره یک چیز هشدار می دهد: خطر تورم قریب الوقوع.
اما این نسخه از داستان درست نیست. اگرچه هونیگ نگران تورم بود، اما این تنها دلیلی نبود که او اختلافات زیادی را ایجاد کرد. ارقام تاریخی نشان می دهد که هونیگ در درجه اول نگران بود که فدرال رزرو در مسیری پرمخاطره است که نابرابری درآمدی را عمیق تر می کند، حباب های خطرناک دارایی را شعله ور می کند و بزرگ ترین بانک ها را بیش از هر چیز دیگری غنی می کند. وی همچنین هشدار داد که این امر فدرال رزرو را در باتلاقی قرار می دهد که بانک مرکزی بدون بی ثبات کردن کل سیستم مالی قادر به رهایی از آن نخواهد بود.
در تمام این نکات، هونیگ حق داشت. و در تمام این نکات او نادیده گرفته شد. ما اکنون در جهانی زندگی می کنیم که هونیگ در مورد آن هشدار داده است."
همه ما باید نگران این باشیم که چگونه بحران کووید فرصتی برای تحت الشعاع قرار دادن و حتی سرپوش گذاشتن بر سیاست‌ها و اقداماتی که دولت‌ها و موسسات مالی ممکن است قبل و در طول همه‌گیری انجام داده باشند، داشته باشیم. کلام هونیگ نقطه مقابل کریستین بلایکل است.
فدرال رزرو علاوه بر اینکه دروازه بان سیستم پولی بود، انگشت خود را در آب های تجدید نظر تاریخی فرو برد. کریستین بلیکل، اقتصاددان و ستون نویس فدرال رزرو در نیویورک، پیشنهاد کرد که آنفولانزای اسپانیایی 1918 افراط گرایی را ایجاد کرده و شهروندان را مجبور کرده به آدولف هیتلر رأی دهند، بنابراین نازیسم و همه وحشت های آن را معرفی کرده است.
«مرگ‌های ناشی از آنفولانزا تأثیر شدیدی بر سهم آرای تندروها، به ویژه حزب افراطی ناسیونال سوسیالیست، داشته است.
توماس وبر، استاد تاریخ و روابط بین‌الملل در دانشگاه آبردین و نویسنده کتاب‌های «جنگ اول هیتلر» و «هیتلر: آفرینش یک نازی» به سایت Harretz.com گفت:
"وقتی به شواهد نگاه می کنید، بدون پیوند علی" بین همه گیری و افراط گرایی سیاسی و "هیچ چیزی وجود ندارد که نشان دهد ترومای این همه گیری ارتباطی با آن داشته باشد."
توماس وبر به درستی اشاره می کند که تلفات عظیم، پیامدهای اقتصادی ویرانگر معاهده ورسای، و شکست جمهوری وایمار، کاتالیزورهایی بودند که منجر به دگرگونی سیاسی شد که به ظهور آدولف هیتلر و نازیسم انجامید.
کریستین بلیکل نوشت که مرگ و میر ناشی از آنفولانزای اسپانیایی "برانگیختن نارضایتی خارجی ها در بین بازماندگان" که در طول زمان منجر به افزایش حمایت از احزاب نژادپرست و بیگانه هراس شده است. این بیانیه توسط سوابق تاریخی پشتیبانی نمی شود. در واقع، نه هیتلر و نه یوزف گوبلز یهودیان را مقصر همه‌گیری آنفولانزا در آلمان نمی‌دانستند و از آن در تبلیغات ضدیهودی استفاده نمی‌کردند. توماس وبر خاطرنشان می کند که در قرون وسطی، اپیدمی هایی مانند مرگ سیاه باعث تحریک یهودی ستیزی در اروپا شد، اما پس از سال 1800 این ارتباط کمتر رایج بود. او می گوید در مورد آنفولانزای اسپانیایی «هیچ کس در آلمان پس از جنگ، یهودیان را مقصر این همه گیری نمی دانست.
مشکوک ترین بیانیه در گذشته نگر فدرال رزرو بلیکل این است که مرگ و میر ناشی از آنفولانزای اسپانیایی است "تغییر جمعیت شناسی" با کاهش جمعیت شهرهای آلمان که منجر به هزینه های کم خونی برای شهروندان شد و در نتیجه مردم را به آغوش احزاب افراطی سوق داد و متعاقباً از صدراعظم هیتلر حمایت کرد. توماس وبر پاسخ داد: در مجموع، مرگ بیش از 1.7 میلیون آلمانی در طول جنگ بزرگ، جمعیت شهرهای آلمان را به طور اساسی تغییر داد، نه 287000 قربانی آنفولانزای اسپانیایی در این کشور."
واضح است که کریستین بلکل وقایع واقعی را که منجر به حمایت هیتلر در آلمان شد، نادیده گرفت که همه چیز مربوط به افزایش بیکاری از 1.4 میلیون به 6.1 میلیون بین سال‌های 1929 تا 1933 بود، و هیتلر که با قول به معرفی بیکاری جدید مورد لطف قرار گرفت. سیستم پولی که مردم آلمان را از مشکلات مالی که توسط معاهده ورسای بر آنها تحمیل شده بود، رها کند. چالش های مالی در سال 1929 به دلیل رکود بزرگ، که متفقین را بر آن داشت تا برای بهبودی از آلمان وام مطالبه کنند، به شدت تشدید شد.
این کنجکاو و آشکار است Blickle، برای فدرال رزرو می نویسد، در تلاش است تا سیاست مالی آلمان در چاپ بیش از حد را با ویرانی آنفولانزای اسپانیایی به جای پرداخت سنگین غرامت های نظامی تحت معاهده ورسای مرتبط کند. که اکثر مورخان با آن موافقند. ناظر را نباید از دست داد که فدرال رزرو به تازگی بزرگترین محرک مالی جهان را که تا به حال دیده است تکمیل کرده است، 2.1 تریلیون، که بیشتر آن از طریق خرید اوراق قرضه ایالات متحده و سایر اوراق بهادار پرداخت شده است، و سپس آنها را با اعتبار جایگزین می کند. در عمل، این پول از هیچ یا "مهر" ایجاد می کند. پیش از رکود اقتصادی سال 2009، فدرال رزرو حدود 700 میلیارد اوراق بهادار دولتی در ترازنامه خود داشت. تا سال 2014، این تعداد به 4.5 تریلیون افزایش یافت.
به نظر می رسد که فدرال رزرو با قلم کریستین بیکل، پیشگیرانه عمل می کند سرزنش یک سناریوی ابر تورم ویروس کرونا در آینده به جای رویه خطرناک خود چاپ بیش از حد (کاهش ارزش پول) برای یک دهه. توماس هونیگ آن را به درستی درک کرده است، به این معنی که حداقل در آینده نزدیک سفری نابرابر خواهد بود.
اگر این مقاله را آموزنده می دانید، لطفاً کمک مالی کوچکی برای ما در نظر بگیرید فنجان قهوه برای کمک به حمایت از روزنامه نگاری محافظه کار - یا برای گسترش این خبر. متشکرم.
منبعی برای انتشار یک مقاله اصلی RWR.