استرالیا بخشی از یک منطقه سیاه است. باید جاه طلبی کاناکی را در کالدونیای جدید به رسمیت بشناسد | اخبار جهان

لگد کردن قوطی در جاده ها یک راه حل متوقف بر زمان برای بن بست های کشور و هویت است: امید است وقت ، مشاوره و پول در نهایت توافق حاصل شود.

اما در کالدونیای جدید ، قلمرو 290،000 نفری فرانسه در زنجیره جزایر ملانزی به شمال شرقی استرالیا ، جاده پس از بیش از دو دهه لگد زدن به پایان می رسد.

زمان آن فرا رسیده است - شاید فرا رسیده است - استرالیا باید موضع واضح تری را اتخاذ کند.

در 4 اکتبر ، دومین سومین رفراندوم استقلال که پس از 20 سال ایجاد صلح وعده داده شد ، شکاف بیشتری در احساسات مردم درباره ماندن در زیر سه رنگ فرانسوی ایجاد می کند.

کمی بیش از 53٪ از رای دهندگان "غیر" به استقلال گفتند ، این در حالی است که 56.7٪ در اولین همه پرسی در سال 2018 کاهش یافته است. روند نشان می دهد که سومین همه پرسی انتظار می رود در سال 2022 رای "oui" از 46.7٪ این ماه به برابری یا افزایش یابد حتی اکثریت محدود.

چنین چشم اندازی برخی از ناظران را از بازگشت به خشونت های جمعی که در اواخر دهه 1980 دیده می شود ، ترس می دهد ، زمانی که بومیان کاناکس تلاش می کردند همتایان ملانی خود در وانواتو ، سلیمان و پاپوآ گینه نو را به استقلال برسانند و شهرک نشینان فرانسه مقاومت مسلحانه ای داشتند.

این در سال 1988 به اوج خود رسید. ستیزه جویان کاناک پلیس فرانسه را به عنوان گروگان سیاسی در جزیره کوچک اووئه گرفتند. نیروهای ویژه فرانسوی با خسارات جانی قابل توجه وارد این کشور شدند. توافق نامه ماتیگنون ، امضا شده توسط طرفداران وفادار فرانسوی و رهبران کاناک ، که با توافق نامه های نومئه 1998 تمدید شد ، منجر به یک تلاش صلح 10 ساله شد.

در رای گیری این ماه ، قلمرو هنوز هم به طور گسترده ای در امتداد شکاف بومی ها و مهاجران تقسیم شده است. رای "اوی" در قسمت شمالی جزیره اصلی و جزایر وفاداری در شرق ، جایی که کاناک متمرکز است ، حاکم بود. رای "غیر" در جنوب جزیره اصلی در اطراف نومئه و یک محوطه کوچک کوچ نشین حاکم شد.

سوال این است که اکنون کجا باید رفت؟ بر اساس این توافق نامه ها ، در صورت درخواست حداقل یک سوم کنگره کالدونیای جدید ، قانونگذار ، باید همه پرسی سوم برگزار شود. اولین درخواست می تواند در ماه آوریل ، برای رای گیری در سال 2022 باشد.

احزاب کاناک طرفدار استقلال تعداد لازم را دارند و می گویند خواستار آن خواهند شد.

وفاداران ، با دیدن روند کجای اعداد ، شروع به فشار دادن به آن می کنند. سونیا بک ، یک وفادار محافظه کار که رئیس جمهور منطقه جنوبی است ، گفته است که این حتی خطر جنگ داخلی را به همراه دارد.

برخی از عناصر وفادار اکنون برای جلوگیری از برگزاری همه پرسی سوم ، خواستار مذاکرات جدید در مورد نوعی راه میانه هستند. یک عنصر تندروتر خواهان رأی دادن در مورد لغو توافق در سال 2022 است ، و 40،000 شهرک نشین تازه وارد را به لیست انتخابات محلی می آورد و بنابراین برای همیشه از Kanaks رد می کند.

اما برخی از مصالحه ها در سمت كناك نیز دامن می زند. این هفته ، روچ وامیتان ، كناك ، كه امضا كننده توافق نامه های سال 1998 بود و هم اكنون رئیس جمهور كنگره این سرزمین است ، ایده استقلال را در ارتباط با فرانسه مطرح كرد. این شاید شبیه روابط ایالت های پالائو ، میکرونزی و مارشال در شمال اقیانوس آرام با ایالات متحده باشد ، که خدمات دفاعی ، بودجه ای و اجتماعی را گسترش می دهد ، در حالی که هنوز عضویت خود در سازمان ملل را دارند.

به نظر می رسد فرانسه خود آماده سازگاری است.

در سال 2018 ، رئیس جمهور امانوئل مکرون قبل از رای گیری از کالدونیای جدید بازدید کرد و از تصمیم برای ماندن در فرانسه ابراز افتخار کرد.

این بار او دور ماند و بعداً ، همانطور که توسط دنیس فیشر ، سرکنسول سابق استرالیا در نومئه اشاره شد ، فقط به "موفقیت" در "قرار ملاقات دوم دموکراتیک" به عنوان نشانه "اعتماد به جمهوری" اشاره کرد. وی قول داد در صورت درخواست سومین رفراندوم را ترتیب دهد و از مردم سرزمین خواست که در مورد همه سناریوها پس از سال 2022 سخت فکر کنند.

وزیر مناطق فرانسه ، سباستین لکورنو ، به نظر می رسید وقتی این ماه به کالدونیای جدید رسید ، تفکر انعطاف پذیر را تشویق می کند. "این س binال دودویی در مورد بله یا نه به استقلال پاسخ همه س allالات مطرح شده در جامعه امروز نیست."

منطقه کالدونیای جدید نیز وارد بحث شده است. رالف رگنوانو ، رهبر مخالف وانواتو ، وزیر امور خارجه اخیر ، خواستار تماس بیشتر با وفاداران برای متقاعد کردن آنها شد كه کالدونیای جدید می تواند کشوری مناسب باشد.

وی خاطرنشان كرد كه این اردوگاه غالباً از وانواتو ، یك كاندومیز سابق انگلیس و فرانسه به عنوان یك نمونه وخیم استقلال نام می برد.

ریگنوانو به رادیو نیوزلند گفت: "برای ما ، این کاملاً سرگرم کننده است زیرا ما فکر می کنیم که مدل توسعه بسیار خوبی در اینجا اتفاق افتاده است."

در این زمینه ، استرالیا عجیب تر از فرانسه به دنبال فرانسه گرایی است.

در بیانیه ای درباره نتیجه همه پرسی ، ماریس پین ، وزیر امور خارجه گفت: "ما انتخابی را كه نیوكالدونی انتخاب كرد برای باقی ماندن در فرانسه" به رسمیت می شناسد ، اعلام كرد: "استرالیا برای روابط نزدیك خود با فرانسه به عنوان یك شریک مشابه در منطقه هند و اقیانوس آرام ارزش قائل است. ما از تعهد مداوم فرانسه به اقیانوس آرام و سهم قابل توجه آن در امنیت و رفاه منطقه استقبال می کنیم. "

حتی یک کلمه در مورد کاناک ها و آرزوهای آنها.

دو چیز در اینجا بازی می کنند. چین استرالیا راجع به اقیانوس آرام صحبت کرده است ، تا آنجا که برای دوشس فرانسوی آزاد است که آنها یک وزنه برابری قابل توجه هستند ، از طریق مواردی مانند "محور" فرانسه-هند-استرالیا که اخیراً پیشنهاد شده و انتصاب سفیر فرانسه در هندوستان -صلح جو.

هند و استرالیا البته مشتریان بزرگی برای صنعت اسلحه سازی فرانسه هستند.

از منظر تعادل توازن قدرت نظامی ، ممکن است جذاب نگه داشتن یک نیروی دریایی قابل توجه غربی مانند فرانسه که ناظر منطقه وسیعی از اقیانوس آرام است ، جایی که فرانسه حدود 80٪ منطقه اقتصادی فعلی خود را دارد.

اما مغایر طرح امضای دولت موریسون استرالیا را در "vuvale" اقیانوس آرام (خانواده ، در فیجیان) قرار می دهد.

ملانزی ها پرشمارترین افراد این خانواده هستند ، شاید در اواخر قرن گذشته بیش از استرالیایی ها باشند. آنها استعمارزدایی برادران کاناک خود را بسیار جدی می گیرند. ما باید نشان دهیم که ما نیز چنین می کنیم.

یک رویکرد سازنده تر پیوستن به رهبران منطقه ای مانند Regenvanu در تلاش برای وفادار به وفاداران است که یک کشور مستقل جدید Kanaky ، با ادامه حمایت فرانسه و سرمایه گذاری استرالیا در صنعت نیکل در حال مبارزه ، ممکن است چیز بدی نباشد ، قطعاً بهتر از غیرقابل اجتناب تعارض.

برای استرالیا ، این تأثیرات بدخیم را از جاهای دیگر پیش بینی می کند و نشان می دهد که ما شناسایی شده ایم ، همانطور که ریگنوانو در اوایل سال جاری به من گفت ، "بخشی از یک منطقه سیاه" هستیم.