تاریخچه استفاده از نیکل

نیکل یک عنصر شیمیایی با نماد Ni و عدد اتمی 28 است. این یک فلز براق سفید به رنگ نقره ای است و دارای یک رنگ طلایی کم است. نیکل به فلزات انتقالی تعلق دارد و سخت و شکل پذیر است. نیکل خالص ، پودر شده برای به حداکثر رساندن سطح واکنش پذیر ، فعالیت شیمیایی قابل توجهی را نشان می دهد ، اما قطعات بزرگتر در شرایط استاندارد به کندی با هوا واکنش نشان می دهند ، زیرا یک لایه اکسید روی سطح تشکیل می شود و از خوردگی بیشتر (منفعل شدن) جلوگیری می کند. حتی در این صورت ، نیکل خالص طبیعی فقط در مقادیر بسیار کمی در پوسته زمین یافت می شود ، معمولاً در سنگهای اولترا مافیک و در فضای داخلی بزرگتر نیکل - شهاب سنگهای آهنی که در خارج از جو زمین در معرض اکسیژن قرار نگرفته اند.

نیکل شهابی در ترکیب با آهن یافت می شود ، بازتابی از منشأ این عناصر به عنوان محصولات نهایی اصلی هسته هسته ای ابرنواختر است. تصور می شود که یک مخلوط آهن و نیکل هسته های داخلی و داخلی زمین را تشکیل می دهد.

استفاده از نیکل (به عنوان یک نیکل شهابی طبیعی - آلیاژ آهن) تا 3500 سال قبل از میلاد ردیابی شده است. نیکل برای اولین بار در سال 1751 توسط آکسل فردریک کرونشتت ، که در ابتدا سنگ معدن را با یک ماده معدنی مس اشتباه گرفته بود ، در معادن کبالت لس ، هلسینگ لند ، سوئد ، به عنوان یک عنصر شیمیایی جداسازی و طبقه بندی شد. نام این عنصر از یک روح شیطنت آمیز اسطوره ای معدنچی آلمانی ، نیکل (شبیه نیک قدیمی) است ، که این واقعیت را نشان می داد که سنگ معادن مس و نیکل در برابر تصفیه به مس مقاومت می کنند. منبع مهم نیکل از نظر اقتصادی لیمونیت سنگ آهن است که غالباً حاوی 1-2٪ نیکل است. دیگر مواد معدنی مهم نیکل شامل پنتلندیت و مخلوطی از سیلیکات های طبیعی غنی از نیکل است که به عنوان گارنیریت شناخته می شود. سایت های عمده تولید عبارتند از: منطقه سودبری در کانادا (که تصور می شود منشاe آن شهاب سنگ باشد) ، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه.

نیکل در دمای اتاق به آرامی توسط هوا اکسید می شود و مقاوم در برابر خوردگی محسوب می شود. از نظر تاریخی ، برای آبکاری آهن و برنج ، تجهیزات شیمیایی پوشش و تولید آلیاژهای خاصی که یک لهستانی نقره ای بالا مانند نقره آلمان را حفظ می کنند ، استفاده می شده است. حدود 9٪ از تولید نیکل در جهان هنوز برای آبکاری نیکل مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. اشیا-اندود شده با نیکل گاهی حساسیت به نیکل را تحریک می کنند. نیکل به طور گسترده ای در سکه مورد استفاده قرار گرفته است ، اگرچه افزایش قیمت آن منجر به جایگزینی فلزات ارزان تر در سال های اخیر شده است.

نیکل یکی از چهار عنصری است (سایر عناصر آهن ، کبالت و گادولینیوم است) که تقریباً در دمای اتاق فرومغناطیسی هستند. آهن ربا های دائمی Alnico که تا حدودی بر پایه نیکل ساخته می شوند ، از قدرت متوسطی بین آهنرباهای ثابت آهن و آهنرباهای خاکی کمیاب برخوردار هستند. این فلز در دوران مدرن بیشتر در آلیاژها دارای ارزش است. حدود 68٪ از تولید جهانی در فولاد ضد زنگ استفاده می شود. 10٪ بیشتر برای آلیاژهای مبتنی بر نیکل و پایه مس ، 7٪ برای فولادهای آلیاژی ، 3٪ در ریخته گری ها ، 9٪ در آبکاری و 4٪ در برنامه های دیگر ، از جمله بخش باتری با رشد سریع ، استفاده می شود. کسانی که در وسایل نقلیه الکتریکی (EV) هستند.  به عنوان یک ترکیب ، نیکل دارای تعدادی کاربردهای شیمیایی خاص مانند کاتالیزور هیدروژناسیون ، کاتد باتری ها ، رنگدانه ها و تیمارهای سطح فلز است. نیکل یک ماده مغذی ضروری برای برخی از میکروارگانیسم ها و گیاهانی است که دارای آنزیم هایی با نیکل به عنوان یک مکان فعال هستند