آگهی ترحیم اورلنا ولتا | موسیقی کلاسیک

Ornella Volta ، که در سن 93 سالگی درگذشت ، بنیانگذار و خالق Fondation Erik Satie and the Erik Satie Archive بود ، مجموعه ای فوق العاده که بیش از 45 سال توسط او جمع آوری شد و تمام جنبه های زندگی این آهنگساز را در میان زندگی فرهنگی پاریس از 1880 مستند می کند. تا سال 1925

از نظر بسیاری از دوستان انگلیسی خود دوست داشت تأکید کند که ساتی نیمی اسکاتلندی بود. کارهای او در یافتن راه کار ، خلاقیت انگلیسی را در رابطه با ساتی ، از گروه هنرمندان فراکسیون بازیگوش ساتی گرفته تا کارهای نامطبوع رابرت اورلج و انتشارات کارولین پاتر ، فراهم کرد.

دختر رناتا (نی دنون) و تیتو واسیو ، اورنلا در تریست (در آن زمان تنها بخشی از ایتالیا بود) متولد شد ، جایی که پدرش در آن کار تولید محصولات دارویی را انجام می داد. اورنلا قصد تحصیل در رشته معماری را داشت اما مجبور شد به تحصیل در رشته سینما در رم بسنده کند. در سال 1957 او به پاریس نقل مکان کرد ، و تا آخر عمر در آنجا زندگی کرد.

یک ناشر ایتالیایی از او خواست در مورد کتابی درباره خون آشام ها تحقیق کند ، و این اولین کتاب او شد ، من خون آشام (1960). در سال 1968 ، فدریکو فلینی ، در بازدید از پاریس ، خواستار دیدار با نویسنده این کتاب شد. Ornella برای فیلم The Clowns (1970) ، ساخته شده در محل سیرک خشت و خمپاره در آمیان ساخته شده توسط ژول ورن هنگام شهردار بودن ، محقق و مترجم شد.

از او خواسته شد که در مورد ساتی تحقیق کند و حرفه خود را پیدا کرد. وی کار خود را برای شناخت هر کسی که ممکن است قطعه ای از اطلاعات یا نامه های آهنگساز داشته باشد ، انجام داده و در سال 1977 مجموعه نوشته های خود را با نام Les Ecrits d'Erik Satie تولید کرد. ترجمه ها به سرعت در بسیاری از زبانها ظاهر شدند اما فقط در سال 1995 به زبان انگلیسی وجود داشت (دفترچه یادداشت پستانداران که من آن را از اطلس پرس ترجمه کردم).

Ornella وارث املاک Satie ، Pier-Joseph Lafosse را که در حال اداره یک گاراژ در نرماندی بود ، قرار داد. او با او در کنار او بود ، وی بنیاد اریک ساتی را ایجاد کرد و به طور خلاصه اتاق کوچکی را که ساتی از 1896 تا 1898 در 6 خیابان ری کورتوت در منطقه مونمارتر پاریس در آن زندگی کرده بود به کوچکترین موزه جهان تبدیل کرد. این برنامه حاوی پیانو بود و یک بار میزبان اجرایی 18 ساعته ساتی بود که در آن واحد دو نفر به عنوان مخاطب مجاز بودند.

بسیاری از کتابهای مربوط به ساتی ، آثار مجلل مجلل ، کاغذهای کاغذی کوچک با اندازه ها و اشکال مختلف و در سال 2000 نامه نامه اداری Presque Complète (مکاتبات تقریباً کامل) که برنده Prix Sévigné شد ، دنبال شدند. هنگامی که او درگذشت Ornella هنوز در حال کار بر روی نسخه اصلاح شده و گسترده ای از نوشته های Satie بود.

در سال 1957 با پابلو ولتا ، یک فیلمبردار تلویزیونی ، که عکس های او از آندره برتون گرفته شده در سال 1956 در سال 2003 با خاطره ای کاملاً شوخ از برتون توسط اورلنا منتشر شد ، ازدواج کرد. آپارتمان طبقه سوم آنها در محله Marais مملو از روحیه ساتی بود. بین سالن ورودی و اتاق نشیمن ، یک درب گردان وجود داشت ، به احترام یک رقص در آخرین باله او ، Relâche (1924).

یک لیوان کالوادوس اجباری بود: کالوادوس بخش محل تولد ساتی بود و اورلنلا ادعا کرد که نوشیدن روزانه آن باعث ادامه کار او می شود.

پابلو در سال 2012 درگذشت؛ پسرش ، ماتئو ، از او زنده مانده است.