آموزش کریپتو: چیستی و چطوری؟

کریپتو به عنوان یک فناوری جدید و نوین، به معنای دقیق کلمه یعنی رمزگذاری است. با این حال، به طور خلاصه، می توان گفت که کریپتو، برای مبادله یک دارایی دیجیتالی بین شخصی یا گروهی از افراد، به کار می رود. این دارایی دیجیتالی نوعی پول دیجیتال است که برای معاملات بین افراد و سازمان ها استفاده می شود.

برای داشتن یک دارایی دیجیتالی، افراد باید به یک سیستم کریپتو که به عنوان بلاکچین شناخته می شود، مراجعه کنند. بلاکچین یک دفتر رسمی است که تمامی معاملات را ثبت می کند. برای انجام معاملات، افراد نیاز به پرداخت هزینه کریپتو دارند.

بلاکچین، همچنین به عنوان یک سیستم غیر خطی شناخته می شود که هزاران کامپیوتر در سراسر جهان را به هم متصل می کند. این به این معنی است که اگر یک فرد تلاش کند کریپتو را تقلبی کند، تمامی بلاکچین هایی که در این سیستم وجود دارند، تغییر خواهند کرد و در نتیجه کل شبکه قطع خواهد شد. به همین دلیل است که بلاکچین به عنوان یکی از امن ترین سیستم های برقراری مبادله ی دارایی دیجیتالی شناخته می شود.

بلاکچین و کریپتو، دو پدیده یک بدنه اند و ضروری است که افراد قبل از شروع به کار با دارایی های دیجیتال، مفاهیم کلیدی بلاکچین را فهمیده و با اصطلاحات مورد استفاده در این حوزه آشنا شوند. همچنین، برای استفاده بهینه و ایمن از کریپتو، نیاز است تا از پلتفرم های معتبر تر این حوزه استفاده کنند.

مفهوم اصلی کریپتو چیست؟ (کریپتوگرافی)

کریپتوگرافی، به عنوان یکی از فنون شناسایی، حفظ و ارتباط با اطلاعات، به حفظ امنیت اطلاعات و پیام‌ها از دست دیگران و تغییرات آنها برای استفاده کننده‌های خاص پرداخته است. این تکنولوژی در بسیاری از حوزه‌هایی که نیازمند حفظ حریم شخصی هستند با اهمیت زیادی استفاده می‌شود، مانند بانکداری، فضای مجازی، ترانزکشی پول و غیره.

در این تکنولوژی از کلید‌های رمزگذاری استفاده می‌شود تا پیام‌های به صورت رمز شده به دست کاربران خاص برسد و از دست دسترسی دیگران محفوظ باشد. به عنوان مثال، در ترانزکشی پول با استفاده از کریپتوگرافی، تراکنش‌ها به صورت رمز شده و به صورت دیجیتال از طریق شبکه، بین کاربران انجام می‌شود. به این ترتیب، هیچ فرد دیگری نمی‌تواند بدون داشتن کلید‌های رمز، به اطلاعات ارسال شده دسترسی پیدا کند.

علاوه بر استفاده در ترانزکشی پول، کریپتوگرافی در دیگر حوزه‌هایی همچون شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات امنیتی نیز استفاده شده است. در شبکه‌های اجتماعی، کریپتوگرافی به منظور حفظ حریم شخصی کاربران و نگهداری اطلاعات آن‌ها بدون دسترسی دیگران به کار رفته است. در زمینه ارتباطات امنیتی، کریپتوگرافی به عنوان یکی از تکنولوژی‌های اصلی به کار گرفته می‌شود تا اطلاعات مهم و بحرانی بدون این که به دست دیگران برسد، به شکلی امن دسترسی‌پذیر باشد.

در کل، کریپتوگرافی به عنوان یکی از فنونی که به حفظ امنیت اطلاعات و پیام‌ها برای استفاده کننده‌های خاص می‌پردازد، از اهمیت بسیاری برخوردار است. هر چند که دور از این که همیشه مورد توجه باشد، ولی به دلیل شیوع فناوری‌های ارتباطی و تعاملی، کریپتوگرافی به ویژه در دنیای امنیتی در حال رشد و پیشرفت است.

نحوه عملکرد کریپتو برای حفظ امنیت اطلاعات (رمزگذاری و رمزگشایی)

کریپتوگرافی یا رمزنگاری یکی از روش‌های مهم برای حفظ امنیت اطلاعات است. در این روش، اطلاعات مربوطه با استفاده از یک کلید (یعنی رمز) رمزگذاری می‌شود و فقط با استفاده از کلید متناظر آن می‌توان آن را رمزگشایی کرد. بدین ترتیب، اطلاعات تنها برای افرادی که دسترسی به کلید دارند، قابل دسترسی خواهد بود.

در کریپتوگرافی، دو نوع رمزنگاری وجود دارد: رمزنگاری خصوصی و رمزنگاری عمومی. در رمزنگاری خصوصی، هر فرد یک کلید خصوصی دارد که فقط وی می‌تواند از آن استفاده کند. در رمزنگاری عمومی، دو کلید وجود دارد: کلید خصوصی و کلید عمومی. فرد می‌تواند از کلید عمومی دیگران برای رمزگذاری اطلاعات خود استفاده کند، در حالی که تنها با کلید خصوصی خود می‌تواند آن را رمزگشایی کند.

یکی از کاربردهای اصلی کریپتوگرافی، رمزنگاری ارتباطات اینترنتی است. اگر اطلاعات بدون رمزنگاری در اینترنت منتقل شود، فردی که دسترسی به آنها دارد می‌تواند آنها را بخواند و استفاده کند. اما با استفاده از رمزنگاری، اطلاعات به صورتی رمزگذاری می‌شوند که فقط فردی که دسترسی به کلید مشخص دارد، می‌تواند آنها را رمزگشایی کند.

همچنین، کریپتوگرافی در حفظ امنیت اطلاعات مالی، پزشکی و امور دولتی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، بانک‌ها از رمزنگاری برای حفظ نام‌کاربری و رمزعبور حساب مشتریان استفاده می‌کنند.

در نهایت، باید توجه داشت که کریپتوگرافی تنها یکی از روش‌هایی است که برای حفظ امنیت اطلاعات استفاده می‌شود و برای حفظ امنیت کامل، از چندین روش به طور همزمان استفاده می‌شود.

استفاده از کریپتو در ارزهای دیجیتال (بیت کوین و اتریوم)

با ظهور تکنولوژی بلاکچین، ارزهای دیجیتال بسیار محبوب شده‌اند. بیت کوین و اتریوم از جمله ارزهای دیجیتال معروف هستند که استفاده از کریپتوگرافی را در پشتیبانی از عملیات خود اعمال می‌کنند. کریپتوگرافی یک فناوری امنیتی است که وظیفه آن محافظت از اطلاعات حساس در برابر دسترسی غیرمجاز افراد و سازمان‌ها است.

بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال موجود در بازار، سیستمی را به منظور پرداخت‌های تمام دنیا بدون واسطه فراهم می کند. بیت کوین با استفاده از کریپتوگرافی، امنیت رمزگذاری دو رشته‌ای را به دست می آورد. هر تراکنش از بیت کوین با فناوری بلاکچین مخابراتی بین قطعات شبکه ایجاد می شود که امکان تقلب در فرایند پرداخت را به حداقل می رساند.

اتریوم نیز با استفاده از کریپتوگرافی، به عنوان یک پلتفرم مجازی مبتنی بر بلاکچین عمل می کند. اتریوم امکان برنامه نویسی خودکار را به طور متن باز و به پشتیبانی از کتابخانه‌های برنامه نویسی در اختیار کاربران خود قرار می دهد.

در کل، استفاده از کریپتوگرافی در بیت کوین و اتریوم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این فناوری باعث بهبود امنیت در ارزهای دیجیتال و انجام تراکنش‌های بدون واسطه و هزینه زیاد می‌شود. این عامل باعث شده است که این ارزها توانسته‌اند جایگاه قابل توجهی در بازار جهانی دیجیتال به دست آورند.

روش های ذخیره سازی امن ارزهای دیجیتال (کیف پول های کریپتو)

روش های ذخیره سازی ارزهای دیجیتال از جمله کیف پول های کریپتو، به شیوه ای امن و بدون نیاز به دسترسی اینترنت، امکان به ثبت اوراق ارزی و انجام تراکنش های مالی را به کاربران می دهد. با توجه به توسعه روزافزون برنامه های هکری و نفوذ به سیستم های مالی، استفاده از روش های امن و قابل اطمینان برای ذخیره ارزهای دیجیتال، امری بسیار حیاتی محسوب می شود.

روش اولیه و پرکاربرد ذخیره سازی ارزهای دیجیتال، استفاده از کیف پول های سرد (Cold Wallet) می باشد. این کیف پول ها، به صورت غیر متصل به اینترنت و بدون امکان دسترسی هکران، به ذخیره ارزهای دیجیتال کمک می کنند. برای استفاده از این نوع کیف پول ها، کاربر باید به کارت حافظه خود متصل شود و اطلاعات حساس خود را در آن ذخیره کند.

روش دومی که هم اکنون نیز در برخی تبادلات ارزی مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از کیف پول های سرد نرم افزاری (Software Cold Wallet) می باشد. این نوع کیف پول ها، به نوعی ارتباط متصل شده با دستگاه های تلفن همراه یا کامپیوتر را فراهم می کنند و اطلاعات و ارزهای دیجیتال کاربر را در یک فایل رمزگذاری شده در دستگاه ذخیره می کنند.

در ادامه، روش ذخیره سازی ارزهای دیجیتال، استفاده از کیف پول های گرم (Hot Wallet) می باشد. این کیف پول ها، به صورت آنلاین با سرور های ابری به وسیله اشتراک دسترسی در تعداد زیادی از کامپیوترها، ذخیره سازی ارزهای دیجیتال را برعهده دارد. در این نوع کیف پول، در مقابل تکنیک های دیگر برای ذخیره سازی ارزهای دیجیتال، خطر تماماً به عهده دسترسی هکران است.

با توجه به اینکه موضوع امنیت را در روش های ذخیره سازی ارزهای دیجیتال از موضوعات کلیدی محسوب می کند، باید به دقت در انتخاب روش های ذخیره سازی ارزهای دیجیتال اقدام کرد. بهترین روش برای افراد، استفاده از کیف پول های سرد و ذخیره سازی آن به صورت آفلاین می باشد. در کنار آن، مدیریت ایمنی و امنیتی این روش ها بسیار حائز اهمیت است و باید به درستی ابزارها و نرم افزارهای خود را قبل از هرگونه استفاده، با دقت ارزیابی کرد.

چگونگی شروع به خرید و فروش ارزهای دیجیتال (تریدینگ کریپتو)

ارزهای دیجیتال به عنوان یک وسیله پرداخت و سرمایه گذاری جدید در جهان معرفی شده‌اند. تریدینگ کریپتو به معنای خرید و فروش ارزهای دیجیتال در بازارهای مختلف است. این بازارها معمولاً در پلتفرم‌های تجاری شبکه‌ای (Exchanges) فعالیت می‌کنند که به کاربران اجازه می‌دهند ارزهای خود را با ارز دیگری تعویض کنند.

در بسیاری از کشورها، خرید و فروش ارزهای دیجیتال توسط کاربران عمومی و کسب‌وکارها قابل دسترسی است. برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال، شما ابتدا باید یک حساب کاربری در یک پلتفرم تجاری ثبت کنید. بعد از احراز هویت و تایید حساب، شما می‌توانید ارزهای خود را به حسابتان واریز کنید و با استفاده از آنها با مبنای تعویض دیگری قیمت روز را برای خرید و فروش تعیین کنید.

اوّلین قدم در تجارت کریپتو درک کامل این بازار است، به همین دلیل تحلیل مشکلات مختلف در این بازار و علل تغییر قیمت را فرا می‌برید. به عنوان یک تجارت جدید و به دلیل داشتن بینش مبتنی بر تکنولوژی، این بازار از شیوه‌های مختلفی برای تحلیل دیتای بازار، نظارت بر رفت و آمدهای قیمت و معامله پردازی محافظت می‌کند. به عنوان نتیجه، تجارت کریپتو صرفاً برای افراد با تجربه و دانش فنی در حوزه ارزهای دیجیتال نیست و برای عموم قابل دسترسی است.