بالش بادی: نخواهد بود همانگونه که شما مشکل است}

یک نسخهٔ ضبطِ فونوگرافی از سمفونی شماره ۵ که همراه با نمونههای گستردهای از تصاویر، صداهای رایج، زبانها و موسیقی زمین است، در سال ۱۹۷۷ با کاوشگر وویجر، به فضا فرستاده شد. بتهوون پیش از آنکه به ناشنوایی کامل برسد، صداهای کوتاه و پرطنین را بهتر از صدای بلند میشنید. بتهوون از سال ۱۸۱۵، به ناشنوایی کامل رسید و هیچگونه ارتباطی جز با دفتر یادداشت برایش امکانپذیر نبود و قدیمیترین یادداشتهای وی مربوط به سال ۱۸۱۶ است.∗ شرح زندگی بتهوون پس از ناشنوایی کامل، غمانگیز است و تا لحظهٔ مرگ، تأثیر ناگوار آن در وی وجود داشت. اما با شروع مجدد، ارکستر دوباره دچار بینظمی و آشفتگی شد. بوداپست، که توسط فرانتس لیست به آنجا اهدا شد، قرار دارد و در سال ۱۹۹۱ به شرایط اجرای موسیقی بازگردانده شد. در بن شد (به درخواست فرانتس لیست، در کمتر از یک ماه طراحی و ساخته شد). این امر موجب دخالت پلیس شد و جمعیت را کنترل کردند.

ناشیگری بتهوون در رفتار با زنان، ارتباط او را با آنها بسیار مشکل میساخت؛ اغلب به دام عشق زنانی میافتاد که ازدواج با آنها برای او محال بود. به این دلیل منبع الهام و سرچشمهٔ پرفراز و نشیبِ آثارش را باید در همین روحیهٔ او جستجو کرد که با تسلسلی از عشق و امید بود و همواره نیز با ناکامی روبرو میشد. عشق دیگر، ترزه مالفاتی خواهرزادهٔ پزشکِ بتهوون بود. این پزشک در سال ۱۸۱۰، تِرِزه را برای ازدواج به بتهوون پیشنهاد داده بود، در این زمان بتهوون ۴۰ ساله و ترزه ۱۹ ساله بود و این رابطه هم به فرجام نرسید. در آن زمان خوانندگان را بین ارکستر و مخاطب قرار میدادند و خوانندگان سولیست نیز نزدیک رهبر میایستادند، سالها بعد واگنر در اجرای درسدن سمفونی نهم در سال ۱۸۶۴، اولین کسی بود که گروه کر و «خوانندگان سلو» را در پشت ارکستر قرار داد و از آن زمان استاندارد شد. نسخهٔ دستنویس اصلیِ سمفونی ۹ بتهوون، که در کتابخانهٔ دولتیِ برلین نگهداری میشود، در سال ۲۰۰۱، در حافظهٔ جهانی یونسکو ثبت شد.

که ده سال از آهنگساز جوانتر بود، توسط بتینا فون آرنیم به خانوادهاش معرفی شد. کاملاً یقین نیست که این نامه را به خاطر جولیِتا نوشته باشد، و کوشش کارشناسان در این زمینه به جایی نرسیدهاست و گمان جمیع آنان بر این است که این نامه احتمالاً خطاب به تمامی زنان است. بدبختانه او از طبقهٔ من نیست و در این صورت ازدواج برایم ناممکن است. مشخص نیست چه مانعی در راه ازدواج این دو نفر وجود داشتهاست. با این حال از مکاتبات و کتابهای گفتگو مشخص است که او پس از آن دوره، گاهبهگاه با زنان فاحشه ارتباط داشتهاست. بتهوون پس از مکالمات پرشور با وی (حداقل ۱۵ نامهٔ عاشقانه)، سرانجام به این نتیجه رسید که یوزفینه نمیتواند وی را دوست داشته باشد. بتهوون نیز با نگرانی و اضطراب به اطراف صحنه مینگریست که بداند مشکل از کجاست، کسی جرات نداشت که به وی بگوید مشکل از رهبری خودش است.

مادر بتهوون بر اثر بیماری سِل درگذشت، بتهوون خودش این حدس را زده بود که مادرش مسلول است و این مشکل او را عذاب میداد، پس از آن وی در نامهای رنج و غمش را از این دو موضوع بیان کردهاست. شاید مهلتی میخواسته تا با این مصیبت خو بگیرد، گرچه بتهوون آنقدر به شادی نیاز داشت که اگر نمییافت، آن را خلق میکرد. شیندلر دوست نزدیک بتهوون میگوید پس از خودکشی نافرجام کارل، بتهوون به یکباره مانند پیرمردی هفتاد ساله و شکسته بهنظر میرسید و اگر کارل مرده بود، بتهوون نیز درمیگذشت، هرچند پس از چند ماه این اتفاق افتاد. آنتون شیندلر منشی و زندگینامهنویسِ وی از قول بتهوون اظهار داشت: «وقتی که جولیتا به وین بازگشت، گریهکنان نزد من آمد، ولی من از او بیزار بودم». سرانجام دوستش شیندلر طی یادداشتی به وی مینویسد: «تمنا دارم ادامه ندهید، دلیلش را در منزل خواهم گفت». بیماری پاژه نیز یکی دیگر از دلایل احتمالی ناشنوایی وی ذکر شدهاست. دفتر یادداشتهای بتهوون بالغ بر ۱۱۰۰۰ صفحه است که در کتابخانهٔ دولتی برلین نگهداری میشود و برخی از آنها چاپ شدهاست. C​ontent　w᠎as created　by GSA Conte nt Genera᠎to r  DE MO᠎.

اگر شما این مقاله آموزنده را دوست داشتید و می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد قیمت بالش گردنی لطفا از سایت ما دیدن کنید.